Jacques Brachet is een Franse kunstenaar en is geboren in 1928 in Vitry-sur-Seine. Een gemeente op zo’n vier kilometer ten zuiden van Parijs. Hij heeft zijn opleiding genoten aan de toegepaste kunstacademie in Parijs en opende in 1952 zijn eigen atelier in Montmartre. Voordat hij zichzelf volledig zou toewijden aan tapijten werkte hij daar als schilder en scenograaf. 
Bij Brachet is de thematiek en inspiratie vooral gedreven door een wijde fascinatie voor de natuur en in het bijzonder de zee, licht en reliëf vormen van het zand. En de zee heeft dan weer aparte status voor Brachet door haar complexiteit die vergelijkbaar is met de ziel van een mens. Het is dan ook na een reis naar Japan en het eiland Yeu in het specifiek dat hij geïnteresseerd raakte in de stroming van het water. Het perspectief dat het tapijt zich als medium moet onderscheiden van het schilderij door alleen haar puur decoratieve functie, is tevens een belangrijk uitgangspunt. Om die rede zijn Brachet’s creaties gemaakt in reliëf en in verschillende diktes. Bovendien beschouwd hij zichzelf ook meer als een schilder-wever waarbij een wandtapijt van zijn hand tot een dynamischer en meer scenisch textielwerk wordt. 
Een studiereis naar Marokko in 1974 zijn het voorwendsel voor een nieuwe reeks wandtapijten met steeds volumineuzere textielvezels die een spel van schaduw en licht creëren. Dit wandtapijt dat de titel “La Vague a l’Ame” is hoogstwaarschijnlijk een werk uit de zogenaamde “Japanse” periode daarvoor maar hebben zeker overeenkomsten met de weeftechnieken zoals die ontstaan zijn na de Marokko reis. De poëtische titel is een Franse uitdrukking die zich het beste laat vertalen als een gevoel van melancholiek, zwaarmoedigheid of somberheid, of letterlijk vertaald ‘de golf heeft de ziel’. Wanneer we het werk bekijken valt de hoge mate van dynamiek op door de golvende lijnen en grote verscheidenheid aan stiksel en kleuren. Deze variëren van nog geen halve centimeter tot 3 centimeter en gaan van paars naar bruin. 
De abstracte donkerbruine vormen die het onderste gedeelte van het tapijt bepalen lijken op een bergketen. Het gedeelte rechts midden waar ook de dikste stiksels te zien zijn voelen aan als de immense groote van een woestijn. De aandacht gaat vooral naar het midden waar een oog ons lijkt aan te kijken. Of is het een vogelachtig wezen dat haar vleugels lijkt uit te slaan over de gehele breedte van het tapijt? De hoge mate van abstractie, organische vormen en technische kwaliteit zijn van een buitencategorie en nodigt uit om vol bewondering naar te kijken. 
De conditie van het werk is zeer goed zonder opvallende oneffenheden of beschadigingen. Rechtsonder is de naam Brachet te zien en op de achterzijde bevind zich een gesigneerd label waarop ook de wever Hanneke Reinking en n°EA2 op vermeld staat.    
Bron: 
Centre de ressources – Bibliothèque des Arts André Chandernagor. Cité internationale de la tapisserie 
Tissages d’Ateliers - Tissages d’Artistes. 10 Ans d'enrichissement des collections 1994-2004. Musée Jean Lurçat et de la Tapisserie Contemporaine d'Angers, 2004.