description

Rudolf Hellebaut (Gent, België 18-06-1954 - )

Thanatos, Thanatos, Thanatos

Detail Description

Rudolf Hellebaut

"Thanatos, Thanatos, Thanatos" 2014

olieverf/marouflé, 27 x 17 cm





In de Griekse mytholgie is Thanatos de personificatie van de Dood. Je moet de duizelingwekkend dwarrelende geest hebben van Hellebaut,  zoals die tot uitdrukking komt in tientallern minuscuul uitgewerkte paneeltjes, om associatiegewijs in elders in de wereld terecht te komen en dat dan in beelden uit te drukken. Of het nou ontzag is voor de talloze oorlogen die eeuwenlang overal op aarde werden en helaas nog worden gevoerd, of begaanheid met de diepgaande aberraties van het koloniale tijdperk, zolang de honger naar vrede geen gemeengoed is rest de wrange conclusie dat oorlogen evengoed tomeloze inzet en inventiviteit eisen, van beide kanten, en hoewel absoluut onwenselijk, onderdeel zijn van een vooralsnog onophoudelijke strijd van overleven. 



In dit schilderij geeft Hellebaut een ruimere duiding aan leven en dood, zoals Thanatos zijn tegendeel vindt in Eros. De geschilderde persoon, een inwoner van Papoea-Nieuw-Guinea, beschouwt de wereld om zich heen als een symbiose van leven en dood, niet als tegenstelling, niet als noodlot, maar als bewijs van leven, stoffelijk en onstoffelijk. Het lichtelijk scheefgehouden hoofd duidt op vreedzame bedoelingen, al sluit dat oorlogen niet uit. Ook het meisje op het schilderij van Van Poppel toont diezelfde houding, het hoofd vsn een beetje scheef. Vijftig jaar eerder geschilderd, maar eeuwig actueel. Mens en dier kennen het. Kijk een hond aan, zet uw hoofd scheef, en de hond reageert meteen met eenzelfde houding. Je zou aan dezer waarneming kunnen verbinden dat alles wat leeft in zijn aard een goede bedoeling heeft. Als ik mezelf representatief beschouw voor hoe het Westen daarmee omgaat, wat bijvoorbeeld zichtbaar wordt in de opvatting dat het woeste geweld van de vrije natuur wars is van goed of slecht, dan duidt dat erop dat er ergens in de ontwikkeling van ons bewustzijn iets verloren is gegaan. Wat natuurlijk geen eindpunt is in onze ontwikkeling, want hoe verhoudt zich dat met de vaststelling dat alles, inclusief onze kwetsbare lichamen, uit dezelfde protonen en quarks bestaan, de interactiviteit waarvan wordt bepaald door het wel of niet hebben van electrische ladingen.



Weet u wat, we houden het bij het beeld, we laten het, zonder tussenkomst van het woord, onze eigen verbeeldingskracht voeden.