Tijd is een ongrijpbaar iets. Soms lijkt de tijd eindeloos te duren en soms gaat de tijd ineens razendsnel voorbij; we hebben al eeuwenlang de behoefte hier grip op te krijgen. In de Divina Commedia van Dante was er voor het eerst sprake van een klokkenraderwerk. Dat was rond 1200 AD. In de middeleeuwen werden er reeds prachtige klokken vervaardigd. In de 17 eeuw ontdekte de Hollander Christiaan Huygens de toepassing van de slinger in het uurwerk; een ware revolutie met de minuut als resultaat. Ineens konden we de tijd prachtig in stukjes delen. Dit was een geweldige impuls voor de klokkenmakers in West Europa. Met name Engeland trok dit gedurende enige decennia naar zich toe. Tompion en Knibb zijn de belangrijkste namen uit deze tijd. In de eerste helft van de 18 eeuw kwam het zwaartepunt van de klokkenindustrie in Parijs te liggen. Griekse en Romeinse goden en halfgoden maar ook moraliserende verhalen uit het Oude Testament zijn te vinden op de fraaie Franse pendules uit die tijd waar de symboliek vanaf straalt. De wijzerplaat van de hier afgebeelde klok met een afbeelding  van David en Abigaïl herinnert ons er bijvoorbeeld aan onze tijd met elkaar op aarde goed te gebruiken en een voorbeeld aan David en Abigaïl te nemen, memento mori (gedenk te sterven).