De levendige bonsaisculpturen van Patrick Bergsma illustreren de kracht en veerkracht van de natuur. Bloeiende takken, knoestige wortels en weelderige mossen kronkelen uit scherven van oude vazen en leggen momenten van transformatie en groei vast.
Bergsma groeide op in een familie van antiquairs en werd omringd door kunst en historische voorwerpen. In zijn ‘Expanding China serie’ verwijst de kunstenaar naar de rijke, wereldwijde geschiedenis van porselein (meestal aangeduid met de verzamelnaam ‘China’). Delfts blauw, dat wereldwijd gezien wordt als typisch Hollands, was oorspronkelijk een poging om het zeer populaire porselein, geïmporteerd uit China en Japan, te imiteren. In de serie gebruikt hij vaak dit soort 17e-eeuwse ‘imitaties’ in combinatie met natuurlijke elementen als bonsai en ikebana (Japanse bloemsierkunst). De composities knipogen ook naar de Japanse traditie van kintsugi, een kunstvorm waarbij gebroken aardewerk, porselein of keramiek wordt gerepareerd met lak vermengd met goudpoeder. Het idee hierachter was het benadrukken van de breuken en scheuren in plaats van ze te verbergen. Bij de kunstobjecten van Bergsma wordt het ‘gebrokene’ niet geaccentueerd met goudlak, maar met natuurgetrouwe mossen en wild groeiende wortels.
Aanvankelijk verwerkte Patrick Bergsma echte bonsaibomen, die ziek of dood waren, in zijn Expanding China sculpturen. Zo blies hij afgeschreven miniatuurbomen nieuw leven in. De bonsaitraditie is in de 7e eeuw ontstaan in China waar de boeddhistische monniken bijzonder gevormde, klein gebleven boompjes meenamen uit de bergen naar hun tempelcomplexen om te mediteren over de kracht van de natuur. Later is deze kunstvorm verder gecultiveerd in Japan, onder invloed van het Zenboeddhisme. De talrijke levende bonsaibomen in zijn studiotuin bieden Bergsma inspiratie voor het kiezen van de juiste kleuren en materialen om zijn kunstversies zo realistisch mogelijk te maken.