Dit schilderij maakt deel uit van de serie regentessen waarmee Natasja Kensmil in 2021 voor het grote publiek doorbrak. Op dit doek zien we Johanna Le Maire, een vrouwelijke Amsterdamse regentes. In de serie staat Kensmil stil bij de positie van vrouwen in het zeventiende-eeuwse Holland. Welvarende burgers bestuurden instituten voor armen, wezen, zieken en ouderen. Weldoensters wilden graag positief herinnerd worden, en lieten zich vereeuwigen om zo een blijvende herinnering te creëren aan hun naastenliefde. Wat hierin onzichtbaar blijft is het koloniale systeem dat die welvaart en zorg mede mogelijk maakte. Kensmil zet de dubbelzinnigheid van hun liefdadigheidswerk centraal in deze serie.

Schilderen is voor Kensmil een manier om kritisch naar het verleden en de geschiedschrijving te kijken.  Ze is gefascineerd door het verborgene, raadselachtige en duistere. In haar werk toont ze de gelaagdheid van het verleden en stelt de ambivalentie van de (kunst)geschiedenis aan de kaak. “Een schilderij is voor mij af als de verf het verhaal vertelt”, aldus Kensmil.

Natasja Kensmil ontving in 2021 de Johannes Vermeerprijs voor haar oeuvre. Haar werk is opgenomen in de meest prestigieuze museumcollecties als het Rijksmuseum, Stedelijk Museum Amsterdam, Amsterdam Museum, Dordrecht Museum, Teylers Museum Haarlem en het Rubell Museum Miami