Drinkspelletjes tijdens diners bestaan al sinds de middeleeuwen. Fopkannen echter zijn dé ultieme gangmaker op ieder feest. Als je de opengewerkte hals van de fopkan goed bekijkt, zie je dat het nooit de bedoeling is geweest om eruit te schenken: een nietsvermoedende drinker heeft al snel de inhoud van de kan over zijn kleren als hij de vloeistof probeert uit te schenken. Als de drinker dan ook nog eens aangeschoten was, ging hij nog eerder in de fout. Het plezier dat bij de medestanders werd opgewekt, kan dan ook levendig worden ingebeeld.

De fopkan was al bekend sinds de zestiende eeuw in het Duitse Westerwald en in de 17de eeuw zien we de fopkan ook als Delfts aardewerk opduiken. Later kende het ook zijn populariteit in andere Europese landen. Zo werd het in Engeland aangeduid met ‘puzzle jug’. Ook werden er porseleinen fopkannen gemaakt. De fopkannen werden naar Europees voorbeeld tijdens de Kangxi period (1662-1722) in China besteld.

En dit is dan het geheim: de bovenrand en het oor zijn hol en vormen een buisje (zoals een rietje) naar de onderkant van de kan. Als je één van de tuiten aan je mond zet en de andere tuitjes – en een geheim gaatje – dicht houdt, kan je de vloeistof uit de kan zónder te brassen opzuigen. Vandaar dat deze kannen in de 17e en 18e eeuw ook wel ‚suijgkannen’ werden genoemd.