Het merendeel van de kunst (sculpturen, ivoren, bronzen,schilderijen) die in de Middeleeuwen vervaardigd wordt, staat in functie van de religie. De middeleeuwer is doordrongen van zijn geloof en van het gevoel dat hij voor alles afhankelijk is van God. De Middeleeuwen zijn een soort overgangsperiode tussen de oudheid en de renaissance. Ze vormen tevens het begin van een nieuw tijdperk waarin de romaanse en gotische kunst ontstaan. In de romaanse periode (1000-1150) worden de meestal ongeletterde mensen nog afgeschrikt met afbeeldingen van hel en verdoemenis, van duivels en boosaardige monsters. Later groeit er een nieuw bewustzijn. Hieruit ontstaat de gotiek (1150-1500) met een streven naar schoonheid en een ‘vermenselijking’ van de kunst. Wie de tijd en de moeite neemt om eens echt te kijken naar middeleeuwse kunst, die zal ontdekken dat heel veel van die zogenaamde ‘heiligenbeelden’ na al die jaren nog altijd de kracht hebben om tot de toeschouwer door te dringen en hem emotioneel te raken en te ontroeren. Een jonge moeder die blij is met haar kind (Madonna), een man die treurt om het overlijden van zijn vriend (Johannes), een moeder met haar dochter en kleinkind (Anna-ten-Drieën). Zijn dat geen thema’s die ook voor de hedendaagse mens nog altijd herkenbaar zijn?