Het Uitbreidingsplan Zuider-Amstelkanaal, maakte deel uit van het Algemeen Uitbreidingsplan van Amsterdam (AUP). Het werd door de afdeling Stadsontwikkeling ontworpen. Aan het hoofd van deze afdeling stond destijds Cornelis van Eesteren (1897 – 1988).  In 1939 werd het AUP officieel aangenomen. Het Uitbreidingsplan Zuider-Amstelkanaal, dat het gebied ten zuiden van de Stadiongracht en het Zuider-Amstelkanaal en tussen de Schinkel en de Boerenwetering betrof, werd een jaar later officieel aangenomen door de gemeenteraad.  In de hoofdlijnen liet Van Eesteren dit plan aansluiten op het reeds gerealiseerde Uitbreidingsplan Zuid van H.P. Berlage uit 1917. Zo werd de symmetrische opzet van Berlage’s ontwerp gedeeltelijk gehandhaafd. De Minervalaan, een centrale as in het ontwerp van Berlage, moest verlengd worden tot aan de Ringspoorbaan. Ten westen van de Minervalaan moest de Parnassusweg worden ingericht als winkelstraat en ten oosten de Beethovenlaan als doorgaande verkeersader. Beide straten zouden ten behoeve van functionaliteit niet symmetrisch aansluiten op hun voorgangers uit het ‘Plan Zuid’. In oost-west richting moest de Prinses Irenestraat een belangrijke verbinding worden. Hoewel de huidige Prinses Irenestraat niet verder doorloopt dan de Parnassusweg, liep deze oorspronkelijk door in de Frederik Roeskestraat.

(Vanwege het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog moest de uitvoering van het uitbreidingsplan worden uitgesteld. Pas na de oorlog werd het plan herzien en het duurde tot 1953 voordat het werd goedgekeurd door de gemeenteraad. Dit plan verschilde aanzienlijk van de eerdere versie uit 1940.  De eisen en wensen waren veranderd na de oorlog en men moest het ontwerp bijstellen. Er was bijvoorbeeld minder behoefte aan woningen uit het hogere segment en meer behoefte aan betaalbare efficiënte woningbouw van grote schaal.)